Podcast: Download
Bart Coenen noemt zichzelf een wereldverbeteraar en sloot daardoor op jonge leeftijd aan bij de groene beweging. Algauw werd hij lid van Agalev (Later Groen!) en sloot hij aan bij VELT waar hij hoofdredacteur werd van hun tijdschrift. Maar het zat hem niet zo lekker en telkens weer worstelde hij met de dogma’s van deze groeperingen. Nu, zoveel later noemt hij zichzelf de eerste Ecomodernist van Vlaanderen. In deze reeks afleveringen horen jullie hem zijn eigen verhaal vertellen.
Goeiedag, het is vandaag zondag 15 november 2015, ik ben Jozef Van Giel en dit is de 248ste aflevering van deze podcast.
Vandaag horen jullie het tweede deel van Bart Coenen zijn levensloop. Het eerste deel vind je hier. Ik laat hem direct verder praten.
Hier kan je de opname beluisteren:
Op een bepaald ogenblik zegt Bart dat het verschuiven van de belastingen van de arbeid naar de consumptie een groen thema is. Dat klopt niet. De eerste politicus die dat idee voorstelde was de liberaal Willy De Clercq, gewezen minister van Financiën in de jaren ’70 en lid van de PVV, de toenmalige VLD. Hij heeft dat idee trouwens van Carlos Couvreur, een toenmalige consultant die daar een dissertatie over gemaakt had. En waarschijnlijk was hij ook al niet de eerste die met dit idee kwam. En als je toen dit idee voorstelde aan links georiënteerde mensen dan werd het steeds afgewezen als asociaal. Opmerkelijk hoe dit kan veranderen.
Volgende week horen jullie de open discussie achteraf.
Thomas Leysen is de zoon van de grote industrieel André Leysen die onder andere bij het grote publiek bekend werd toen hij de Vlaamse UitgeversMaatschapij (VUM), de uitgeverij van de kwaliteitskrant De Standaard, van de ondergang redde. Hij heeft ook mee de Treuhandanstalt geleid, de Duitse organisatie die de privatisering van de Oost-Duitse bedrijven in goede banen moest leiden. Hij was ook bestuurder in verschillende grote Duitse bedrijven waaronder Bayer.
André Leysen schreef ook twee beklijvende boeken die ik iedereen aanraad om te lezen. In “Crisissen zijn uitdagingen” legt hij uit hoe hij vele bedrijven uit het slop haalde. In “Achter de spiegel” vertelt hij over zijn oorlogsverleden waar hij als tiener in de Duitsgezinde jeugdbeweging zal. Daarin toont hij ook glashelder hoeveel complexer de situatie was dan ons huidige simplistische beeld van het verzet en de collaboratie.
In mijn jeugdige naïviteit heb ik mijn eerste solicitatiebrief naar André Leysen gestuurd om te helpen aan de Treuhand. Hij heeft mij een beleefde brief teruggeschreven dat ik eerst enkele jaren ervaring moet opdoen.
Maar Thomas is dus zijn zoon. Ook Christiaan Leysen die actief wat in de politiek van Antwerpen is een zoon van André Leysen.
Dit citaat dat uit een interview in De Standaard komt vind ik interessant om te geven omdat ik er altijd moeite mee gehad heb dat men milieubewustzijn altijd met links associeert. Ik denk dat ook dat veel complexer is. Leysen zei:
We hebben een combinatie van drie hefbomen nodig [om de klimaatverandering aan te pakken]. De eerste is innovatie: nieuwe technologie en energie-efficiënte. Ten tweede is ook regelgeving zoals een emissiesysteem of taxatie belangrijk. Ten derde moeten burgers en bedrijven hun gedrag aanpassen.
Wees de eerste om te reageren