ontkennen, banaliseren en belachelijk maken van de pijn van vrouwen

Podcast: Download

Bevallingspijnen

Je kan deze podcast downloaden door met met de rechtermuisknop op de link te drukken en dan “Save link as” te selecteren. (op een Mac moet je klikken met CTRL ingedrukt):
of abonneren:
Je kan ook voor informatie naar mijn website.

Hier is de transcript:

Goeiedag, het is vandaag zondag 13 Juni 2010, ik ben Jozef Van Giel en dit is de 58ste de aflevering van deze podcast.
Vandaag lees ik een tekst voor uit de Skeptical OB blog van de gyneacologe Amy Tuteur.
De vertaling is van Rik Delaet.

1. Een beweging gewijd aan het ontkennen, banaliseren en belachelijk maken van de pijn van vrouwen.

De originele tekst

Er zit iets pervers aan een hele beweging gebaseerd op het begrip dat ondraaglijke pijn goed is voor vrouwen. Ik heb het natuurlijk over de beweging van de “natuurlijke” geboorte en de boeken, blogs, cursussen, video’s en beroemdheden die zich daarmee onledig houden. De “natuurlijke” geboorte beweging is er niet altijd zeker van of barensweeën wel bestaan, maar ze zijn er zeker van dat als ze bestaan, ze een wenselijk iets zijn voor vrouwen.

Het komt er altijd op neer dat vrouwen bij de baring effectieve pijnbestrijding moeten afwijzen. In het “ideale” geval moet de vrouw de pijn aanvaarden en denken dat het een “goede” pijn is. Maar zoiets als “goede” pijn bestaat natuurlijk niet: dat hebben ze gewoon uit hun duim gezogen. Contractiepijnen en de pijn van het oprekken van de vagina verschilt op generlei wijze van andere soorten pijn. Ze wordt niet doorgegeven door andere zenuwen of maakt gebruik van andere neurotransmitters, noch wordt ze geleid naar andere hersendelen. Het is precies dezelfde pijn als elke andere pijn. Het motto van de NCB (natural childbirth) is dus dat de ondraaglijke pijn van de baring moet ontkend worden.

En niet alleen maar ontkend. Erger nog is dat de NCB beweging volhoudt dat het verdragen van die overweldigende pijn vrouwen sterker maakt, al kunnen ze geen andere voorbeelden bedenken waar mensen door intense pijn worden verbeterd. Het ironische is dat de voorsprekers van de “natuurlijke” geboorte ongeveer hetzelfde geloven als de Victoriaanse geestelijken die zich keerden tegen de invoering van anesthesie bij de baring in de tweede helft van de negentiende eeuw. Die geloofden dat het fout was om barensweeën tegen te gaan omdat het Gods bedoeling was dat de vrouwen zouden afzien. De verdedigers van NCB schijnen te geloven dat het fout is om baringspijn te bestrijden omdat het de bedoeling van de “Natuur” is om vrouwen te laten lijden. Welk effect dit heeft op de vrouwen zelf is de laatste van hun zorgen.

Deze beweging vernedert voortdurend die vrouwen die deze pijn niet willen ondergaan. Ze worden voorgesteld als zwak, als “opgevend”, als onopgevoed en niet zorgzaam genoeg omdat ze de “risico’s” niet begrijpen. Of erger. De ultieme, onuitgesproken belediging is dat “echte” vrouwen de pijn kunnen en moeten accepteren en dat vrouwen die voor een epidurale kiezen op de een of andere manier niet echt vrouwelijk zijn.

Er is zelfs een strekking bij de “natuurlijke” geboorte verdedigers die eenvoudigweg het bestaan van de pijn ontkennen. In hun denkraam is barenspijn psychosomatisch in de echte betekenis van het woord. Er zijn geen echte neurologische signalen maar het komt neer op de sociale conditionering van vrouwen door de medische, technocratische cultuur. Pijn wordt veroorzaakt door het feit dat de vrouw zichzelf niet goed heeft “geleerd” dat de pijn in feite niet bestaat, ze de geboorte niet “vertrouwt” en ja, geen “echte” vrouw is.

Er is ook nog een andere strekking die toegeeft dat de pijn bestaat maar volhoudt dat ze op een “natuurlijke” en inherent oneffectieve manier moet “gemanaged” worden. De bedoeling is echter niet de pijn op te heffen; dat zou fout zijn. De bedoeling is de pijn te verdragen zodat de neiging om ze op te heffen zal verminderen. Vandaar de nadruk op hypnose, water en ondersteuning bij de bevalling. De pijn is echt en intens en het is aanvaardbaar dat ze wordt verminderd. Maar dan alleen op zo’n manier dat daar geen technologie bij komt kijken en het is nooit aanvaardbaar om ze helemaal op te heffen.

Die “ondersteuning” van de NCB beweging komt vooral op indoctrinatie neer. De “opvoeder” houdt zich vooral bezig met het overtuigen van de vrouw dat pijn goed voor haar is en pijnbestrijding slecht. De voornaamste functie van de vroedvrouw is het tegengaan van het verlangen van de vrouw voor pijnbestrijding. De hele tijd herhaalt de vroedvrouw tegen de bevallende moeder dat ze geen pijnbestrijding nodig heeft, dat ze het “geweldig” doet en dat “ze het aankan”, waarbij onder “het” de bevalling zonder epidurale wordt verstaan.

Aan de rand van de “natuurlijke” geboorte beweging opereert zelfs een groep die niet alleen het bestaan van geboortepijnen ontkent, maar ze omkeert. Geboorte is geen pijnlijk, maar een plezierig gebeuren. Er bestaat in de verste verte geen aannemelijke fysiologische uitleg voor deze bewering, behalve dan dat de weefsels die nu die pijn veroorzaken in andere omstandigheden seksueel plezier opleveren. Deze uitleg is even zinnig als de bewering dat een man in zijn kruis schoppen een orgasme oplevert omdat seksueel plezier veroorzaakt kan worden door contact in hetzelfde gebied.

Waarom zijn “natuurlijke” geboorte voorstanders zo gehecht aan de idee dat vrouwen pijn “moeten” voelen bij de geboorte? Waarom denken ze dat vrouwen voordelen hebben aan het ervaren van bevallingspijnen? Waarom richten ze hun meeste inspanningen voor en tijdens de geboorte op het onder druk zetten van vrouwen om effectieve pijnbestrijding te weigeren?
En waarom houden deze beweringen altijd desinformatie in over de “gevaren” van epidurale, twijfels over de geschiktheid als moeder en zelfs twijfels aan hun geschiktheid als vrouw?

Op al deze vragen heb ik geen antwoorden, maar wat ik wel weet is dat het fundamenteel fout is de pijn van vrouwen te negeren en te beweren dat ondraaglijke pijn goed voor hen zou zijn.

Zie ook: http://en.wikipedia.org/wiki/Epidural
http://en.wikipedia.org/wiki/Natural_childbirth

2. Het citaat

Het citaat van vandaag is de tekst, waar ik aan mee werkte, die op de flyer van Skepp zal komen dat binnenkort zal gepubliceerd worden.

Skeptici zijn PRO!

Skepticus, met een “k” en niet met een “c”, is een verzamelnaam van individuen die overtuigd zijn dat een kritische geest zorgt voor een betere wereld. De meeste skeptici horen helemaal niet tot de ene of andere vereniging omdat skeptici zelfstandige denkers zijn.
Het zijn mensen die voorstander zijn van een hoop dingen.
Ten eerste zijn skeptici voorstanders van kritisch denken. Ze willen mensen ertoe aanzetten om niet zomaar alles klakkeloos aan te nemen, maar te benaderen met een open geest. Dat wil zeggen, door nieuwe beweringen te aanvaarden zonder ze à priori te bevestigen of af te breken, maar door ze kritisch te evalueren op hun geldigheid.
Skeptici zijn voorstanders van wetenschappelijk onderzoek omdat ze overtuigd zijn dat wetenschappelijk onderzoek voor een betere wereld kan zorgen.
Skeptici zijn overtuigd dat de wetenschappelijke methode de beste en enige manier is om aan betrouwbare kennis te komen omdat de wetenschappelijke methode een cumulatie is van al die onderzoeksmethodes die tijdens de geschiedenis tot resultaten bleken te leiden en het afvoeren van die methoden die niet bleken te werken.
Skeptici zijn van oordeel dat alle geneesmiddelen, regulier, alternatief of wat dan ook wetenschappelijk moeten onderzocht worden op hun effectiviteit vooraleer ze erkend worden en dat de patiënt moet beschermd worden tegen desinformatie. Ze vinden dat alleen geneesmiddelen waarvan hun werking bewezen werd geregistreerd mogen worden en door de sociale zekerheid mogen worden terugbetaald.
Skeptici zijn voorstanders van een politiek waarbij de maatregelen voor het beleid gestuurd worden door wetenschappelijke argumenten zodat de maatregelen ook effectief zijn voor het beleid dat we willen voeren, zodat de maatregelen inderdaad zorgen voor die betere wereld dat we willen bereiken.
Skeptici zijn voor het onderwijzen van kritisch denken in de scholen zodat kinderen weerbaarder worden en hun eigen conclusies kunnen trekken. Skeptici willen dat kinderen leren hoe te denken zodat ze hun eigen mening kunnen vormen in plaats van hen te moeten vertellen welke mening ze moeten hebben.
Skeptici doen niets liever dan argumenten vinden om hun eigen vooroordelen in vraag te stellen en zo hun kennis en inzicht te verruimen.
Skeptici hebben geen heilige huisjes.
Skeptici zijn voor geweldloosheid en voor vrijheid van meningsuiting.
Skeptici vinden het boeiend om altijd maar nieuwe dingen te leren, om verbaasd te worden door onverwachte nieuwe resultaten van onze kennis waardoor ze hun eigen visie moeten herzien.

Maar skeptici hebben één belangrijk nadeel. Doordat ze zelfstandige denkers zijn is het heel moeilijk om een vereniging van skeptici op te richten. Het is een beetje zoals proberen om katten in een kudde te laten lopen. Maar toch zijn er steeds meer skeptici die overtuigd zijn dat het noodzakelijk is om zich te verenigen ten einde de maatschappij beter te kunnen wapenen voor de uitdagingen van de toekomst.

Tot de volgende keer.