Een korte tekst die stond op de Facebookgroep Religion Poisons Everything. Een vertaling door Rik Delaet.
Ik praat bijna elke dag met Zeus…
Soms negeert hij me, maar ik weet dat hij me kan horen – en soms doet hij zelfs wat ik van hem vraag. Alles wat ik moet doen, is zijn naam noemen. Ik beschouw Zeus als een goede vriend en ik denk graag dat we een ‘connectie’ hebben. Zeus en ik kennen elkaar goed – ook al gaapt er zo’n enorme kloof tussen ons. De meeste mensen weten niet eens dat Zeus bestaat, maar ik weet dat het zo is – en ik kan het bewijzen. Zeus geeft mij troost en een gevoel van veiligheid en bescherming. Velen die Zeus niet kennen, vrezen hem, maar wie hem kent, weet dat hij zacht, vriendelijk en liefdevol is. Soms wordt Zeus echter humeurig en kan hij zelfs een beetje intimiderend zijn. Want hij is immers heel krachtig. Zeus vereist geen aanbidding of heiligdommen en vraagt me niet om naar een aan hem gewijde kerk te gaan. Toch houdt hij van de aandacht van mensen en kan verdrietig lijken als hij die niet regelmatig krijgt. Ik hou van Zeus en zou hem nooit willen kwetsen of boos maken. Daarom geef ik hem de aandacht die hij verlangt en zorg ervoor dat hij elke dag vers voedsel en water krijgt. Zeus is onze hond.
Mooie parallel. 🙂